ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ
ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ
Βρείτε ολόκληρο το album σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και τις streaming υπηρεσίες: https://YiannisKotsiras.lnk.to/ParathiroStoApiro
Στο υπέροχο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στο Παγκράτι, έγινε η παρουσίαση του νέου album του Γιάννη Κότσιρα με τίτλο ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ. Μια παρουσίαση γιορτή, παρουσία φίλων, συναδέλφων και συνεργατών του Γιάννη Κότσιρα αλλά και πλήθους δημοσιογράφων που ήρθαν να ακούσουν τη νέα αυτή δουλειά. Ένα μουσικό έργο που ενθουσίασε και συγκίνησε όλους όσοι ήταν εκεί και σίγουρα θα αγαπηθεί και από όσους το ακούσουν.
Φωτογραφίες από τη παρουσίαση θα βρείτε εδώ: https://umusic.box.com/s/tnoit6yvgl9zvzjno3ur374m6ioblp29
Πάει καιρός που η κυκλοφορία ενός δίσκου αποτελεί είδηση. Όταν όμως ένας από τους
σημαντικότερους ερμηνευτές στο ελληνικό τραγούδι τα τελευταία 30 χρόνια, ο Γιάννης
Κότσιρας τραγουδάει ανέκδοτους στίχους και ποίηση του Άλκη Αλκαίου σε
μελοποίηση ενός από τους πιο ταλαντούχους συνθέτες της γενιάς του τον Μανόλη
Ανδρουλιδάκη, τότε ναι, η κυκλοφορία ενός δίσκου είναι είδηση.
Το «ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ» δεν είναι απλά το νέο album του Γιάννη Κότσιρα. Είναι η
επιλογή του Γιάννη Κότσιρα να καταθέσει έναν κύκλο τραγουδιών συνθέτη –
στιχουργού, από αυτούς που σπάνια πια ηχογραφούνται και κυκλοφορούν ως μια
ενιαία αισθητική και καλλιτεχνική πρόταση.
Ένας ερμηνευτής με την ευαισθησία και τη στιβαρότητα της φωνής του, σε δέκα
υπέροχα τραγούδια βασισμένα σε στίχους και ποιήματα του Άλκη Αλκαίου, γραμμένα
για την αγάπη και τον έρωτα, ξεχασμένα και αφημένα σε ένα συρτάρι, που ήρθε η ώρα
τους να βγουν στο φως και να ακουστούν όπως τους αξίζει.
Τους στίχους μελοποίησέ με μεγάλη ευαισθησία ο εξαιρετικός μουσικός και συνθέτης
Μανόλης Ανδρουλιδάκης, συμπληρώνοντας με τον δικό του τρόπο το υπέροχο σύνολο
αυτού του έργου. Ένα έργο με δέκα τραγούδια, διαφορετικά αλλά και τόσο παρόμοια
το ένα με το άλλο, που σίγουρα θα μας αγγίξουν και θα γίνουν δικά μας πολύ γρήγορα.
Η ενορχήστρωση των τραγουδιών που ολοκληρώνει την ηχητική πρόταση του album
ανήκει σε έναν από τους σταθερούς συνεργάτες του Γιάννη Κότσιρα τα τελευταία
χρόνια, τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο.
Το άλμπουμ έχει ως εξώφυλλο τον πίνακα «Παράθυρο στο άπειρο» της ζωγράφου
Εμμανουέλας Δασκαλάκη.
Το καινούριο album του Γιάννη Κότσιρα έχει κάτι που μας αφορά όλους.
Κυκλοφορεί από τη Minos EMI, a Universal Music Company
- Ένα Άλλο Παραμύθι
Ένα σκαρί σκουριάζει
Στην έρημη ακτή
Το ψέμα σαν γιορτή
Ο μόνος αγκαλιάζει
Με πάει στα περασμένα
Το φως του φεγγαριού
Νερό του μαχαιριού
Του έρωτα το αίμα
Λέω την αλήθεια ψέμα
Την πληγή φτερό
Κι αρμενίζω βαθύ ρέμα
Στον τρελό καιρό
Σ’ ένα άλλο παραμύθι
Θα σε ξαναβρώ
Να γυρέψουμε τη λήθη
Και το θησαυρό
Οι έρωτες στερεύουν
Ναυάγια στη στεριά
Κι όλο τη σιγουριά
Της θάλασσας γυρεύουν
Σπαράγγι και θυμάρι
Και αρμυρό φιλί
Γαυγίζει ένα σκυλί
Στο πορφυρό φεγγάρι - Ένα Φεγγάρι Δρόμος
Με άδεια μάτια γέμισε απόψε η ψυχή μου
Τους ξένους πίνω τους καημούς
σα να ‘τανε δικοί μου
Που ξεφαντώνεις ομορφιά κακός καιρός
κι αγιάζι
Στου έρωτά σου τα καρφιά
ποιος άσωτος αγιάζει
Δεν είναι η απουσία σου
μονάχα που με καίει
Είναι που νιώθω πως κανείς
για τίποτα δεν φταίει
Απ’ την καρδιά ως την ψυχή
ένα φεγγάρι δρόμος
Αν ήταν μόνο μια στιγμή
θα ‘ταν αλλιώς ο κόσμος
Δεν είναι η απουσία σου
μονάχα που με καίει
Δώσε του αγγέλου σου κρασί
νερό του δαίμονά σου
Στη δύσκολή σου τη στιγμή
θα ‘ρθώ ξανά κοντά σου
Ποιος άγγιξε την ομορφιά
χωρίς να τον πληγώσει
Απ’ της αγάπης τα καρφιά
κανείς δε θα γλυτώσει - Η Άλλη Όχθη
Η άνοιξη γλιστράει στο καλοκαίρι
Σε θάλασσα ανήσυχη κουρνιάζεις
Που πάνε κι έρχονται μακριά κοιτάζεις
Ποστάλια, ρυμουλκά και σούπερ φέρρυ
Η άνοιξη γλιστράει στο καλοκαίρι
Πως πήραν οι ζωές μας άλλο δρόμο
Στην άνοιξη μη με γυρνάς την πρώτη
Σ’ αγγίζω τρέμοντας με χέρι πότη
Και στα γαλάζια σου νερά στεγνώνω
Πως πήραν οι ζωές μας άλλο δρόμο
Δεν ξέρει ο άνεμος σταθμό
δεν έχει ο κόσμος τέρμα
Κανένα πλοίο δε βαστά του λιμανιού το τέλμα
Λύσε ψυχή μου τα σκοινιά
να πάμε σ’ άλλα μέρη
Ειν’ η αγάπη θάλασσα
κι από φουρτούνες ξέρει
Η άνοιξη γλιστράει στο καλοκαίρι
Καινούρια όνειρα καινούριοι πόθοι
Πάντα θα ψάχνουμε την άλλη όχθη
Σα νυχτερίδες μέρα μεσημέρι - Οι Τρελοί Αυτού Του Κόσμου
Όσοι περπάτησαν κρυφά
Στον κεραυνό και στη φωτιά
Πέταξαν όλα τα κλειδιά
Και ‘κάψαν τα χαρτιά τους
Το δρόμο πήραν των πουλιών
Μιλούν την γλώσσα των παιδιών
Και στον αλήτη που γυρνά
Χαρίζουν τα φτερά τους
Οι τρελοί αυτού του κόσμου
Το σκοτάδι και το φως μου
Το σκοτάδι και το φως μου
Οι τρελοί αυτού του κόσμου
Όσοι περπάτησαν κρυφά
Στον κεραυνό και στη φωτιά
Έχουν στα μάτια τους καπνό
Στα χείλη τους ασβέστη.
Κοιμίζουν τ’ αγγελούδια τους
Και μοιάζει στα τραγούδια τους
Σαν “Ωχ αμάν” το “σ’ αγαπώ”
Και σαν “Χριστός Ανέστη” - Τα Ρόδα Της Άμμου
Η νύχτα είναι βάλσαμο γι’ αυτούς που δραπετεύουν
Σε σκοτεινές διαδρομές
Ξεχνούν το αύριο και το χθες
Για ρούχο έχουν τη βροχή στα μάτια τους χορεύουν
Πέλαγα δάση ακρογιαλιές
Και ξένες αγκαλιές
Καθένας με το βράχο του και με το δαίμονά του
Όλα τα δέχεται η καρδιά
Το χάδι και τη μαχαιριά
Έρωτα πύλη της Εδέμ και γύρε του θανάτου
Αν ξέρεις άλλον ουρανό
Ξεκίνα και σ’ ακολουθώ
Τώρα νιώθω ότι αφήνω
Να ν’ δικό μου πιο πολύ
Στις αγάπες χώμα δίνω
Και νερό για ένα φιλί
Έρωτα πύλη της Εδέμ και γύρε του θανάτου
Αν ξέρεις άλλον ουρανό
Ξεκίνα και σ’ ακολουθώ
Άμμος τα καλοκαίρια μου κι η χούφτα σου κλεψύδρα
Το σύννεφο έφερε χιονιά
Κι η νύχτα παγωνιά
Τις σιγουριές μου πέταξα κάποια βραδιά στην Ύδρα
Κι όσα μου πήραν την καρδιά
Ρόδα που ανθούν στην αμμουδιά - Βάρδια
Στην πολιτεία χειμώνιασε
κι αργά κυλούν τα βράδια
Στάζουν στα ντοκ τα φορτηγά
αρμύρα και σκουριά
Στη γέφυρα οι φύλακες κόβουν στα δυο τη βάρδια
Στα ραδιοκύματα βουτούν
και φεύγουν μακριά
Όλα τα παίρνει ο καιρός μα κάτι πάντα μένει
Σαν ένα αστέρι στο θαμπό
του κόσμου σκηνικό
Πως η αγάπη μας νικά στο κύμα της χαμένη
Κάποια νεράιδα στο βυθό κρατάει το μυστικό
Στην πολιτεία χειμώνιασε
στα μάτια σου τα ξένα
Που αναβλύζαν κάποτε νερά αρτεσιανά
Τη ζεστασιά τους κράτησα
το γελαστό σου ψέμα
Που έκανε τ’ απίθανα να μοιάζουν πιθανά - Παράθυρο Στο Άπειρο
Χάθηκα μες στις μουσικές
Κι εσύ τις ώρες σου να καις
Στης μοναξιάς την πίστα
Σώμα σε ξέφρενο ρυθμό
Που φλέγεται για ουρανό
Μα το κερδίζει η νύχτα
Δρόμοι και τόξα και τροχιές
Όλα χορεύουν θες δε θες
Στων αστεριών το τέμπο
Σε ποιο ποτάμι να ριχτώ
Σε ποια πελάγη ν’ ανοιχτώ
Τον ήλιο σου να βλέπω
Μη μου λυπάσαι τίποτα δε ζει παντοτινά
Μια σπίθα είναι αρκετή να γίνουν όλα στάχτη
Ό,τι πολύ αγαπήσαμε θα μας ξαναγεννά
Παράθυρο στο άπειρο, αστέρι μου η αγάπη
Χάθηκα μες στις μουσικές
Κι εσύ τις μνήμες σου να καις
Στης λησμονιάς το δρόμο
Μικρές αναλαμπές φωτιάς
Στην περατζάδα σου σκορπάς
Και βγαίνεις απ’ τον κόσμο
Δρόμοι και τόξα… - Τα Ελάφια Στο Ποτάμι
Ήρθες όταν εγώ γι’ αλλού τραβούσα
Και είχα λησμονήσει τι ζητούσα
Ελάφι η ψυχή σου αλαφιασμένο
Μπήκε στο δάσος μου το πετρωμένο
Ήρθες όταν εγώ γι’ αλλού τραβούσα
Ιστάρ και Ίσιδα και Αρετούσα
Κι αν το κορμί μου απόψε παραπαίει
Δε φταίει το ποτό, η αγάπη φταίει
Τι γρήγορα που πέρασε η μέρα
Σα μουσική που σβήνει στον αέρα
Κράτα με να περάσουμε το βράδυ
Όπως περνούν τα ελάφια το ποτάμι - Μη Φοβάσαι Τις Σκιές
Όνειρα σε λίστα αναμονής
Χιόνι έχει σκεπάσει την οθόνη
Άργησες χαρά μου να φανείς
Κι η καρδιά γαλήνια ματώνει
Βγαίνω μες του κόσμου τη βροχή
Κάρβουνο που ψάχνει τη φωτιά σου
Χάνομαι σε δρόμους Ι.Χ.
Πόσο δρόμος μέχρι την καρδιά σου
Ψυχές και σώματα
Στα χαρακώματα
Και η χαρά σ’ απόσταση φωνής
Πάρε με κι όπου βγει
Λυκόφως μου κι αυγή
Μόνος δεν ανασταίνεται κανείς
Όνειρα σε λίστα αναμονής
Όλα τα καράβια έχουν αράξει
Άργησες χαρά μου να φανείς
Ήλιους ζωγραφίζω να χαράξει
Έλα μη φοβάσαι τις σκιές
Που γυρνούν αδέσποτο κοπάδι
Κάποιο φως τις γέννησε κι αυτές
Κι ύστερα τις πήρε το σκοτάδι - Εύθυμη Νότα
Όλα απαράλλαχτα εδώ και τίποτα όπως πρώτα
Άσε να γίνω απόψε εγώ η εύθυμή σου νότα
Μ’ ότι αντέχει απ’ το χτες θα πορευτούμε φως μου
Σκιές που σμίγουν με σκιές στις γειτονιές του κόσμου
Πόσες φουρτούνες πέρασα για να σε βρω
Άσε μ’ απόψε να σε δω να σε αγγίξω
Να σε κοιτάξω με βλέμμα καθαρό
Δεν έχω πια να φανερώσω ή να κρύψω
Τα πάθη και τα λάθη σου τα προσκυνώ
Σαν μια ψευδαίσθηση μου λες ο χρόνος
Πως ξεχαστήκαμε σε άλλον ουρανό
Και πως μας ξέβρασε πιο ανθρώπινους ο πόνος
Όλα απαράλλαχτα εδώ και τίποτα όπως πρώτα
Άσε να γίνω απόψε εγώ η εύθυμή σου νότα
Μ’ ότι αντέχει απ’ το χτες θα πορευτούμε φως μου
Σκιές που σμίγουν με σκιές στις γειτονιές του κόσμου
Πόσες φουρτούνες πέρασα για να σε βρω
Κι ειν’ η ματιά σου άμπωτη και πλημμυρίδα
Γράφει τα λόγια της η αγάπη στο νερό
Ένα παιχνίδι δίχως τέλος η ελπίδα
Add Comment