Καλλιεργημένη, διανοούμενη, όμορφη, ισχυρή προσωπικότητα και με ερμηνείες που έχουν αφήσει ιστορία στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Η Σιμόν Σινιορέ, που γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου πριν από 100 χρόνια, υπήρξε μια αξιοζήλευτη προσωπικότητα στον χώρο του θεάματος.
Μια γυναίκα με απαράμιλλη γοητεία και γήινη ομορφιά, έφυγε από τη ζωή στις 30 Σεπτεμβρίου του 1985, αφήνοντας πίσω της πολλές και σημαντικές στιγμές για την 7η τέχνη, με τεράστια αποδοχή στους κύκλους πνευματικών ανθρώπων, με αυτοπεποίθηση και ερμηνείες που την έκαναν ένα από τα στέρεα σύμβολα του παγκόσμιου σινεμά.
Γεννήθηκε ως Σιμόν Ενριέτ Σαρλότ Καμινκέρ, αλλά υιοθέτησε το επίθετο της μητέρας της, Ζορζέτ Σινιορέ, θέλοντας να κρύψει τις εβραϊκές ρίζες του πατέρα της στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Βισμπάντεν της Γερμανίας από Γάλλους γονείς. Όταν η οικογένειά της εγκαταστάθηκε σε προάστιο του Παρισιού δίπλα στον Σηκουάνα, η Σινιορέ συναναστράφηκε με διανοούμενους και όταν ενηλικιώθηκε δίδασκε λατινικά και αγγλικά. Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής στη Γαλλία, έγινε μέλος μιας ομάδας καλλιτεχνών και αποφάσισε να γίνει ηθοποιός.
Αν και λόγω της γοητείας, της ιδιαίτερης ομορφιάς της και των παθών που προκαλούσε στο ανδρικό κοινό, κινδύνεψε να καθιερωθεί σε ρόλους γυναίκας «ελεύθερων ηθών», όπως δείχνουν οι τίτλοι ταινιών της δεκαετίας του ’40: «Μπολερό», «Ο Άγγελος της Νύχτας», «Κορίτσι για Όλα», «Γυναίκες στο Πεζοδρόμιο», «Μετά την Αμαρτία», «Το Κορίτσι του Δρόμου», «Εμπόριο Σαρκός», «Η Αφροδίτη του Υποκόσμου», «Ερωτικό Γαϊτανάκι»…
Τη δεκαετία του ’50 όμως χάρη στους περισσότερο σύνθετους ρόλους της, καθιερώνεται ως κορυφαία πρωταγωνίστρια, αρχής γενομένης με την τεράστια επιτυχία του Μαξ Όφιλς «Σχολείο του Έρωτα», ταινία που απαγορεύτηκε στις ΗΠΑ λόγω υποτιθέμενης ανηθικότητας. Το 1952 θα κερδίσει το βραβείο της βρετανικής ακαδημίας κινηματογράφου (BAFTA) για το «Χρυσό Κράνος», το φιλμ απαγορευμένου έρωτα και εγκλήματος του Ζακ Μπεκέρ.
Το 1955 θα απογειωθεί το όνομά της, πρωταγωνιστώντας σε ένα από τα καλύτερα φιλμ νουάρ όλων των εποχών, που γύρισε ο σπουδαίος Ανρί Κλουζό. Πρόκειται για το κλασικό πια φιλμ «Οι Διαβολογυναίκες», με το πρωτότυπο για την εποχή της θέμα, της δολοφονίας ενός βάναυσου άνδρα από τη σύζυγο και την ερωμένη του. Η ταινία φτάνει στα όρια του τρόμου, με πολλά μεταφυσικά στοιχεία και πολυεπίπεδη θεματολογία, ενώ καταφέρνει να ανεβάζει συνεχώς τις στροφές της αγωνίας. Η Σιμόν Σινιορέ παίζει δίπλα στη σύζυγο του σκηνοθέτη, Βέρα Κλουζό και τους Σαρλ Βανέλ και Πολ Μερίς.
Το πρώτο Όσκαρ σε Γαλλίδα
Η θριαμβευτική πορεία της θα συνεχιστεί με ένα ακόμη BAFTA το 1957, για την ερμηνεία της στις «Μάγισσες του Σάλεμ», του Ρεϊμόντ Ρουλό. Ενώ το 1959 θα είναι η πρώτη Γαλλίδα ηθοποιός που θα κατακτήσει το Όσκαρ, αλλά και το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών, για το ρομαντικό δράμα «Στον Ανεμοστρόβιλο των Παθών», σε σκηνοθεσία Τζακ Κλέιτον κι έχοντας δίπλα της τον Λόρενς Χάρβεϊ.
Μετά την παγκόσμια αναγνώρισή της θα έχει πολλές προτάσεις από το Χόλιγουντ, αλλά προτίμησε να συνεχίσει να δουλεύει στην Ευρώπη. Πάντως, θα παίξει τη δεκαετία του ‘60 σε κάποιες ταινίες του Χόλιγουντ, με σημαντικότερες «Ο άνθρωπος με το στίγμα» (1962) πλάι στον Λόρενς Ολίβιε και «Το πλοίο των τρελών» (1965) σε σκηνοθεσία Στάνλεϊ Κράμερ, που της χάρισε μια ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου.
Πάντως, οι φήμες λένε ότι ο σοβαρότερος λόγος της μη εγκατάστασης της στο Χόλιγουντ υπήρξε η γνωστή ιστορία της ερωτικής σχέσης που συνήψε ο σύζυγός της Ιβ Μοντάν, όταν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του εύθυμου μιούζικαλ «Έλα να Αγαπηθούμε» (1960) με τη Μέριλιν Μονρόε, που ήταν τότε παντρεμένη με τον Άρθουρ Μίλερ. Η αποκάλυψη του θα την πληγώσει και θα στιγματίσει τη σχέση της με τον Μοντάν, παρότι δεν θα χωρίσουν ποτέ, μέχρι και τον πρόωρο χαμό της το 1985, από καρκίνο.
Τα τελευταία δέκα χρόνια της πορείας της στον κινηματογράφο, θα γυρίσει ορισμένες αξιόλογες ταινίες ακόμη, όπως το θαυμάσιο αντιπολεμικό δράμα «Η Μεγάλη Στρατιά των Αφανών Ηρώων» του περίφημου Ζαν Πιερ Μελβίλ, την «Ομολογία» του Κώστα Γαβρά και «Μαντάμ Ρόζα» δίπλα στον Αλέν Ντελόν.
• Με στοιχεία από το ΑΠΕ-ΜΠΕ
Add Comment