1.) Καλώς ήρθες Τάσο και σε ευχαριστούμε για την κουβέντα που θα ακολουθήσει. Μίλησε μας αρχικά για τις 2 πιο πρόσφατες κυκλοφορίες, τα singles “Γιατί δεν Μιλάς Μωρό μου” και “Το Χιτάκι του Δίσκου”. Και τα δύο έχουν ένα πολύ διασκεδαστικό χαρακτήρα.
Καλώς σας βρίσκω! Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση για κουβέντα και για τη φιλοξενία! Τα δύο αυτά κομμάτια είναι τα πρώτα μιας δεκάδας τραγουδιών με την οποία θα ήθελα να συστηθώ μουσικά. Και στα δύο τραγούδια, αλλά και σε αυτά που έπονται, έχω γράψει τους στίχους και τη μουσική, όπως επίσης έχω κάνει και την ενορχήστρωση. Πράγματι, με κάνουν και μένα να γελάω και χαίρομαι πολύ που είναι και για σας διασκεδαστικά! Η αλήθεια είναι ότι γελάσαμε με την ομάδα που ηχογραφήσαμε και βιντεοσκοπήσαμε!
2.) Θεωρείς ότι στους ζοφερούς καιρούς που ζούμε είναι απαραίτητο δημιουργικά να πηγαίνει κάποιος καλλιτέχνης “κόντρα” στο κυρίαρχο αρνητικό συναίσθημα που διαχέεται γύρω μας; Αυτός ήταν ο λόγος που μας συστήθηκες με αυτά τα 2 τραγούδια; Ή απλώς μπορεί να είναι μια προσωπική επιλογή έτσι και αλλιώς το να παράγει κάποιος διασκεδαστική μουσική;
Πράγματι είναι μια πολύ κουραστική και δυσνόητη εποχή. Σίγουρα όλοι έχουμε μετρηθεί με τον εαυτό μας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Κρίνοντας από τη μεριά του δημιουργού, θα έλεγα ότι το καλύτερο που έχει να κάνει κάποιος που δημιουργεί, παραμένει το ίδιο: να αποτυπώνει όσο το δυνατόν πιστότερα το μέσα του στο καλλιτεχνικό του προϊόν. Η περίοδος αυτή τυχαίνει να είναι πολύ χαρακτηριστική για το ανθρώπινο είδος. Θεωρώ επόμενο το καλλιτεχνικό προϊόν της να είναι αντιστοίχως ιδιαίτερο. Όχι απαραίτητα καλαίσθητο ή ότι θα έχει διαβάσει σωστά και εις βάθος τη σημερινή συνθήκη, αλλά σίγουρα θα έχει πολύ σαφές στίγμα. Προσωπικά, κάθε φορά που κάθομαι να γράψω, αυτό προσπαθώ να κάνω: να τελειώσει το τραγούδι και να νοιώθω ότι έκανα ήχο το συναίσθημά μου. Άλλες φορές βγαίνουν χιουμοριστικά τραγούδια και άλλες βγαίνουν τραγούδια που θα τα χαρακτήριζες έως και καταθλιπτικά. Η απόφαση να ξεκινήσω με αυτά τα κομμάτια ήταν στοχευμένη, ελπίζοντας δηλαδή ότι θα βρω πιο φιλικά αυτιά ώντας πρωτοεμφανιζόμενος δημιουργός που προτείνει άγνωστο υλικό. Κρίνω ότι το εδώ και το σήμερα δεν είναι ιδιαίτερα φιλικό σε μια καινούργια μουσική πληροφορία, ειδικά όταν δεν έχεις τα απαραίτητα μέσα για να ανοίξεις έναν δίαυλο επικοινωνίας με το εν δυνάμει κοινό σου. Για να απαντήσω όμως και στο τελευταίο σκέλος της ερώτησής σας, ναι, η παραγωγή αποκλειστικά διασκεδαστικής μουσικής μπορεί να είναι μια συνειδητή επιλογή. Προσωπικά δεν το επιλέγω. Γι αυτό και βιοπορίζομαι κατά βάση από άλλο επάγγελμα.
Tάσος Λούκος – Το Χιτάκι Του Δίσκου – Official Video Clip © 2020
3.) Και τα 2 αυτά singles συνοδεύονται από τα ανάλογα video clip τα οποία βρίσκονται σε επαγγελματικό επίπεδο. Ποιοι βρίσκονται πίσω από την παραγωγή τους και πόσο εύκολο ήταν να τα ετοιμάσετε εν μέσω covid;
Είμαι περήφανος για αυτά τα video clip και χαίρομαι που τα χαρακτηρίζετε έτσι! Ως προς το οικονομικό, η παραγωγή είμαι εγώ! Πίσω από την τεχνογνωσία βρίσκεται ο Άλκης Δήμος και η Alkis Dimos Visuals, η οποία αποτελεί ομάδα με το στούντιο ηχογράφησης In Verba και τον ηχολήπτη Χρήστο Ζαντιώτη, στο οποίο και ηχογραφώ πάντα τις μουσικές μου εργασίες. Και στα δύο κλιπ δουλέψαμε από κοινού με τον Άλκη το σενάριο και τη σκηνοθεσία, ενώ παράλληλα έχω την τύχη να βρίσκομαι δίπλα σε συγγενείς και φίλους που πάντα έχουν να μου πουν μια εύστοχη γνώμη επί των μουσικών μου εγχειρημάτων. Το «Γιατί δεν μιλάς μωρό μου» είχε γυριστεί αρκετά πριν το μεγάλο μπαμ του ιού και την έναρξη της καραντίνας. Για το «Χιτάκι του δίσκου» εκμεταλευτήκαμε το παράθυρο ελευθερίας που είχαμε τον Ιούλιο του 2020 και το γυρίσαμε επί τούτου σε ανοιχτό χώρο για λόγους ασφαλείας. Θα ήθελα επίσης να αναφέρω την απολαυστικότατη Άννη Θεοχάρη, η οποία συμμετείχε φιλικά στο «Γιατί δεν μιλάς μωρό μου» και την ευχαριστώ θερμά γι αυτό.
4.) Ποια είναι η άποψη σου ευρύτερα για τις σύγχρονες μεθόδους προώθησης της μουσικής μέσω του internet και των Social Media; Θεωρείς ότι είναι must στις μέρες μας η μουσική να συνοδεύεται από εικόνα;
Η προώθηση μέσω των social media δυστυχώς είναι κάτι που προσωπικά βλέπω ως μονόδρομο για τον δημιουργό που δεν έχει οικονομικές πλάτες να επενδύσει μεγάλα ποσά και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Λέω δυστυχώς, γιατί μπορεί από την μία να μην έχεις κάποια δέσμευση απέναντι σε κάποια εταιρεία (είτε χρονική είτε ποιοτική), από την άλλη καλείσαι να είσαι όχι μόνο τραγουδοποιός, αλλά και γραφίστας, promoter και λοιπές συναφείς ειδικότητες. Το πιο αλλοτριωτικό για μένα είναι το ότι οι αλγόριθμοι των γνωστών πλατφορμών λειτουργούν επιβραβευτικά αναλόγως του πόσο τις χρησιμοποιείς. Με άλλα λόγια, όσο ασχολείσαι με αυτές, τόσο θα ασχοληθούν και αυτές μαζί σου. Συνεπώς, είσαι σε έναν διαρκή αγώνα να έχεις μονίμως ενδιαφέρον «υλικό» να προσφέρεις σε όσες και όσους σε παρακολουθούν, πράγμα το οποίο φυσικά είναι αδύνατον, αλλά το χειρότερο είναι ότι ενδέχεται να καταλήξεις να σου ορίζει τη ζωή αυτό το σκεπτικό. Π.χ. αντί να χαρείς ένα ωραίο τοπίο ή μια ωραία έξοδο, το μυαλό πάει στη σκεψη αν η εμπειρία αυτή μπορεί να προσφέρει αρκετά ενδιαφέρον υλικό. Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, ναι, θεωρώ ότι η εικόνα σήμερα είναι υποχρεωτικό να συνοδεύει τη μουσική. Κι αυτό γιατί νομίζω πως η πλεοψηφία του κόσμου αντιλαμβάνεται πια τη μουσική ως κάτι παρελκόμενο, ως κάτι συνοδευτικό ενός άλλου κύριου προϊόντος ή εμπειρίας, εξ ου και δεν προτίθεται να την πληρώσει. Με λίγα λόγια, ο κόσμος σήμερα περισσότερο βλέπει παρά ακούει.
5.) Ας πιάσουμε τώρα λίγο τα πράγματα από την αρχή. Πότε και πως ξεκίνησε η μουσική σου πορεία; Ποια ήταν τα πρώτα σου ερεθίσματα;
Πρώτο ερέθισμα υπήρξε ο φανατικά μουσικόφιλος και ερασιτέχνης κιθαρίστας πατέρας, ενώ στη συνέχεια ο μεγαλύτερος αδελφός μου Σπύρος Λούκος, επίσης τραγουδοποιός, πιανίστας και κιθαρίστας. Η επαφή μου με τη μουσική ξεκίνησε μέσω της κιθάρας. Τα πρώτα ακκόρντα μού τα έμαθε ο Σπύρος και στη συνέχεια μαθήτευσα ακούγοντας και παίζοντας κυρίως με το αυτί. Το 99’ όταν ήμουν 10-11 ετών επανενώθηκαν οι Socrates και πήγα με τον πατέρα μου και τον Σπύρο σε μια από τις τότε συναυλίες τους στο Μπαρουτάδικο, στο Αιγάλεω. Είδα τον Τρανταλίδη να παίζει και κατάλαβα ότι τα τύμπανα είναι το όργανό μου. Στο όργανο αυτό έκανα σπουδές δίπλα στον Αντώνη Ποντίκη και τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη, ενώ παράλληλα έφτασα το πιάνο στο επίπεδο της μέσης τάξης και παρακολούθησα τα πρώτα επίπεδα της μουσικής θεωρίας. Αργότερα πέρασα από Φιλαρμονικές και εφηβικά συγκροτήματα, κάποια εκ των οποίων κατάφεραν να κάνουν κάποια σημαντικά βήματα, όπως το αγγλόφωνο art rock συγκρότημα «Άπολις» με το οποίο το 2017 εκδώσαμε το άλμπουμ «The Sun Has Fallen» σε συνεργασία με τους παιδικούς φίλους Σίμο Μελισσουργό και Χρήστο Κυρκιλή. Ευτυχώς έχω τη δυνατότητα, παρά τις υποχρεώσεις της ενήλικης ζωής, να μπορώ κάθε τόσο να κάνω περιστασιακά μαθήματα με κάποιους σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως στο παρελθόν με τον βιρτουόζο της κιθάρας Δημήτρη Λάππα, αλλά και προσφάτως με τον εκλεκτό λάτιν κρουστό Demian Gomez.
Tάσος Λούκος – Γιατί Δεν Μιλάς Μωρό Μου – Official Video Clip © 2020
6.) Έχεις πρότυπα σαν μουσικός; Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες ή συγκροτήματα που “ζηλεύεις” αυτό που έχουν πετύχει; Τι θα ήθελες – με την καλή έννοια – να “αντιγράψεις” από κάποιον που θαυμάζεις;
Σαφώς και είχα πρότυπα, δεν γίνεται αλλιώς. Είναι όπως ακούς τους γονείς σου να μιλάνε, για να καταφέρεις να αρθρώσεις και εσύ κάτι σιγά-σιγά. Η πρώτη παιδική αγάπη ήταν οι Πυξ Λαξ, ενώ στην αρχή της εφηβείας ήρθαν οι Socrates και ο Σαββόπουλος. Αυτούς τους άκουσα εμμονικά! Μάλιστα ο Σπάθας είναι ο κιθαρίστας που έχω μελετήσει περισσότερο από όλους όσους άκουγα από μικρός. Παράλληλα, ως έφηβος έκανα την έρευνα μου στο ελληνόφωνο και το αγγλόφωνο ροκ, αλλά και στο ελληνόφωνο χιπ χοπ της δεκαετίας του 90΄. Επίσης, με έχουν επηρεάσει πολύ και κάποιες φωνές, όπως εκείνη του Χρήστου Δάντη ή του Κώστα Μπίγαλη. Ομολογώ ότι παρακολουθώντας τους μουσικούς μου ήρωες να γεμίζουν στάδια με κόσμο ο οποίος ξέρει απ’ έξω τα τραγούδια τους, ονειρεύτηκα κι εγώ από νωρίς μια μουσική ζωή 24/7 με την ευρεία αποδοχή του κόσμου. Μια ζωή μέσα σε στούντιο, δίσκους και περιοδείες, και όλα αυτά να μου επιτρέπουν να βιοπορίζομαι επαρκώς. Όσο μεγαλώνω, παρακολουθώ πώς μεγαλώνουν και όλοι αυτοί οι ήρωες. Και παρατηρώ ότι πια με συγκινεί και η εσωτερική ισσοροπία που κατακτούν κάποιοι από αυτούς. Διαβάζεις λόγου χάριν συνεντεύξεις του Πορτοκάλογλου και εισπράττεις έναν άνθρωπο που αποπνέει μια ησυχία βρε παιδί μου. Φυσικά δεν τον ξέρω προσωπικά τον άνθρωπο, άρα δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Αλλά με την ησυχία του αυτή, με κάνει να τον «αντιγράφω» ακόμη.
7.) Έχεις επιλέξει αυτή την εποχή να κινείσαι ως τραγουδοποιός, αλλά έχεις υπάρξει και μέλος συγκροτημάτων. Ποια είναι τα υπέρ και ποια τα κατά σε κάθε μια από αυτές τις συνθήκες;
Το υπέρ σε μια ομαδική εργασία είναι η ανθρώπινη επαφή. Από πολύ νωρίς επέλεξα τις σταθερές συνεργασίες και – όσον αφορά στα μουσικά – να συνεργάζομαι με συγγενείς και φίλους, πράγμα που το ακολουθώ όλο και περισσότερο. Είναι μία σχέση η μουσική συνεργασία όπως η φιλική ή η ερωτική. Όσο χρόνο και κόπο της αφιερώσεις τόσο θα καρποφορίσει. Φυσικά αναγνωρίζω την αξία τού να συνεργάζεσαι με πολλούς ανθρώπους, ανοίγει το μάτι σου. Απλά εγώ επιλέγω τον άλλον τρόπο. Το δύσκολο σε μία ομαδική εργασία είναι να μάθεις τα όριά σου και τα όρια του άλλου. Να μάθεις να ακούς τον εαυτό σου, για το πότε έχει περιθώριο να υποχωρήσει και πότε αν υποχωρήσεις θα τον βιάσεις. Η ομαδικότητα όμως υπάρχει πάντα σε οποιαδήποτε μουσική εργασία. Μπορεί να ασχολούμαι πλέον μόνο με τραγούδια που έχω γράψει ο ίδιος, αλλά αυτά παίρνουν μορφή πάντα παρέα με τον παιδικό φίλο και εξαιρετικό ηχολήπτη Χρήστο Ζαντιώτη. Επίσης, όταν χρειαστώ κάποιο μουσικό όργανο που δεν μπορώ να παίξω, οι πρώτοι που φωνάζω για βοήθεια είναι τα αδέλφια μου Σπύρος και Θάνος Λούκος. Όταν συμμετάσχει κάποιος μουσικός στο τραγούδι σου, συνεισφέρει με την προσωπική του αισθητική. Άρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι παραμένει, έστω εμμέσως, μια ομαδική διαδικασία.
8.) Έχεις κυκλοφορήσει ήδη αυτά τα 2 singles αλλά υπάρχει και επόμενο υλικό στα σκαριά. Τι ετοιμάζεις για την συνέχεια; Στο τέλος αυτής της διαδρομής θα υπάρξει και κάποιο άλμπουμ; Είναι αυτό στα πλάνα σου;
Πέραν των δύο τραγουδιών που συζητήσαμε παραπάνω, έχω ήδη εκδόσει και ένα τρίτο με τίτλο «Καληνύχτα». Είναι ένα διαφορετικό κομμάτι σε σχέση με τα άλλα, πιο εσωτερικό, που περιγράφει την πολύ προσωπική στιγμή της επιστροφής απο το νυχτέρι στο σπίτι και κυρίως στον σύντροφο που σε υποδέχεται υπό το πρώτο φως της ημέρας. Το επόμενο θα έχει (ή έχει ήδη, ανάλογα του πότε μας διαβάζουν οι φίλες και οι φίλοι!) τίτλο «Μ’ ένα ρεμπέτικο ροκάκι»! Αποτελεί προϊόν καραντίνας και είμαι πολύ ενθουσιασμένος με το αποτέλεσμα! Ειδικά στα γυρίσματα του video clip ρίξαμε πολύ γέλιο! Στίχοι-Μουσική-Ενορχήστρωση ο υποφαινόμενος, ηχοληψία και μίξη έκανε ο Χρήστος Ζαντιώτης, το mastering έκανε ο Απόστολος Σιώπης και τη βιντεοσκόπηση ο Άλκης Δήμος. Ως προς την ερώτησή σας περί άλμπουμ, το αρχικό πλάνο ήταν ακριβώς αυτό. Στη συνέχεια όμως είδα ότι αφ’ ενός δεν έχω τη δυνατότητα να υποστηρίξω οικονομικά μονομιάς μια δεκάδα τραγουδιών, αφ’ ετέρου θεώρησα ότι στην περίπτωση του άλμπουμ είναι πολύ πιθανό κάποια κομμάτια να μην ακουστούν όσο θα μπορούσαν, επισκιαζόμενα από κάποια άλλα. Μακάρι στο τέλος των δέκα αυτών αυτόνομων δημοσιεύσεων να υπάρχει λόγος και δυνατότητα για την κοπή ενός ενιαίου φυσικού προϊόντος!
9.) Ως νέος καλλιτέχνης αλλά και νέος άνθρωπος πάνω απ’ όλα, ποια είναι η άποψη σου για το πως έχει διαχειριστεί η Πολιτεία ευρύτερα το θέμα του Πολιτισμού όλο αυτό το διάστημα που ζούμε αυτή την κατάσταση; Τι θα μπορούσε να έχει γίνει καλύτερα;
Προφανώς η πολιτεία έχει αδιαφορήσει απροκάλυπτα για το θέμα του πολιτισμού, αλλά και γενικώς της αισθητικής. Η τραγική δυσκολία που αντιμετωπίζουν αξιοθαύμαστα οι εργαζόμενοι στον χώρο του πολιτισμού, αλλά και εκείνοι στο χώρο της εστίασης, είναι γνωστή σε όλους. Χωρίς να είμαι ειδικός, με το μυαλό ενός μέσου πολίτη, θα πω ότι προφανώς και έπρεπε να έχουν ανοίξει πολύ νωρίτερα οι χώροι συνάθροισης κοινού, τηρώντας με σχολαστική αυστηρότητα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας. Και μάλιστα με αυστηρό έλεγχο. Να μια χρήσιμη αξιοποίηση της αστυνομίας που θα δικαιολογούσε την πληρωμή της από την τσέπη μας! Πολύ πιο ασφαλής συνθήκη υγειονομικά, από τον συνωστισμό πολύ κόσμου την ίδια ώρα και στο ίδιο μέρος, στον οποίο νομοτελειακά οδηγεί ο περιορισμός της κυκλοφορίας. Γενικά, τους βρίσκω ανεπαρκείς και οπισθοδρομικούς. Για να μην λέω όμως μόνο τα αρνητικά, έστω και άσχετα με το ζήτημα του πολιτισμού, οφείλω να να αναγνωρίσω χωρίς περιστροφές είναι η ψηφιοποίηση πολλών συναλλαγών με τις τριτοκοσμικές δημόσιες υπηρεσίες μας.
10.) Σε ευχαριστούμε πολύ Τάσο για την όμορφη κουβέντα και καλή επιτυχία στην προσπάθεια σου! Για φινάλε, 2 λόγια ελεύθερα από σένα για τους αναγνώστες μας και ό,τι άλλο θα ήθελες ενδεχομένως να ανακοινώσεις για τα επόμενα καλλιτεχνικά βήματα σου.
Εγώ σας ευχαριστώ για τις ωραίες ερωτήσεις και για τον χρόνο που μου αφιερώσατε! Ανταποδίδω ευχές για επιτυχίες και σε εσάς! Μια σκέψη που θα ήθελα να μοιραστώ είναι η εξής: έχοντας προσφάτως εμπειρία από τροχαίο ατύχημα και έχοντας αναθεωρήσει για το τι αξίζει κανείς να αγχώνεται και τι όχι, θα πρότεινα να ηρεμήσουμε και να χαρούμε τη ζωή μας!
YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC7lEADnp7bcIYPnEqbqgIaQ
Instagram: https://www.instagram.com/tasosloukos/?hl=el
Facebook: https://www.facebook.com/tasosloukos.gr/
Twitter: https://twitter.com/LoukosTasos
Spotify: https://open.spotify.com/artist/5rpxDXyxVdTvMByW6yuMzq
Add Comment