Ο καθηγητής Λάμπρος Βαρελάς γράφει ότι ο Δροσίνης της δεκαετίας του 1880 είναι ο περιηγητής, δημοσιογράφος, ο άτυπος ρεπόρτερ των εντύπων του Γαβριηλίδη και της Εστίας. Κατά το Λάμπρο Βαρελά ο πεζογράφος Δροσίνης είναι συνδεδεμένος περισσότερο με την αγροτική ελληνική επαρχία και το ηθογραφικό διήγημα στο οποίο ώθηση του έδωσε ο Ν.Γ. Πολίτης. Ο Γ. Δροσίνης κάνει προσπάθεια ν’ αναπαραστήσει μέσω της λογοτεχνίας την αυθεντική ελληνική ζωή. Αξιοσημείωτο είναι κατά το Λάμπρο Βαρελά ότι ο Δροσίνης είναι για 20 με 30 χρόνια ένας από τους πιο γνωστούς νεοέλληνες λογοτέχνες στο εξωτερικό και από τους πιο πολυμεταφρασμένους. Μάλιστα διατηρεί καλή σχέση με τον Δημήτριο Βικέλα , το σημαντικό αυτό πολιτισμικό διαμεσολαβητή με τον οποίο διατηρεί αλληλογραφία. Ποιος μπορεί να σκεφτεί άραγε τη γενιά του 1880 χωρίς τον Δροσίνη των περιοδικών και των εφημερίδων που δημιουργούν πολιτισμική ζωή;
-Γ.Δροσίνης-
Κατά τον καθηγητή Δημήτρη Κόκορη ο Δροσίνης είναι « ένας από τους καλύτερους μπαλλαντογράφους μας ». Επιπρόσθετα, ο Γ. Δροσίνης εξελάμβανε την ποιητική μετάφραση ως καλλιτεχνική δημιουργία. Επιπλέον, ο Δ. Κόκορης ισχυρίζεται ότι το μεταφραστικό έργο του Δροσίνη θα πρέπει να το εκλαμβάνουμε πλέον ως οργανικό τμήμα της ποίησής τους. Ενώ το ενδιαφέρον πεδίο της ποίησης του Δροσίνη είναι σύνθετο και περίπλοκο. Δε μπορεί να σκιαγραφηθεί με μια απλή μονοκονδυλιά και αυτό φυσικά πρέπει να προσγραφεί στα θετικά της πολύπλευρης πνευματικής προσφοράς του.
Κατά τον καθηγητή Νάσο Βαγενά, ο Δροσίνης ως ποιητής σήμερα μπορούμε να πούμε ότι δεν εκτιμάται! Αυτή η υποτίμηση έχει αρχίσει από τη δεκαετία του 30’ και μετά. Μάλιστα, η εικόνα του Δροσίνη ως ποιητή όπως έχει διαμορφωθεί όχι από το καλύτερο μέρος του έργου αλλά από εκείνο που θεράπευε τις σχολικές ανάγκες. Επιπρόσθετα, η αίσθηση του Νάσου Βαγενά είναι ότι ο Δροσίνης είναι ένας σημαντικός ελάσσων ποιητής, ευαίσθητος και συναισθηματικός! Συνοψίζοντας, κατά το Νάσο Βαγενά οι ποιητικές μεταφράσεις του Δροσίνη είναι θαυμάσιες και θα πρέπει να συναριθμούνται ανάμεσα στα καλύτερα ποιήματά του.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Γιάννη Παπακώστα τα κείμενα του Γ. Δροσίνη αγγίζουν ποικίλες πτυχές του λογοτεχνικού έργου για την παιδική λογοτεχνία, για το παραμύθι και ειδικότερα το ενδιαφέρον του Δροσίνη για άτομα με ειδικές ανάγκες όπως είναι τα άτομα που στερούνται το φως ή την ακοή. Επίσης, κατά το Γιάννη Παπακώστα είναι αλήθεια ότι αρκετές φορές οι μπαλάντες του Δροσίνη έχουν μέσα τους το δραματικό στοιχείο, το οποίο καθώς έχει ως πηγή τη λαϊκή παράδοση, διαπλέκεται με έντονο ψυχικό πάθος. Τέλος ο Γιάννης Παπακώστας μας υπενθυμίζει την άποψη του Κ.Θ Δημαρά ότι ο Δροσίνης αποτελεί μια ήρεμη δύναμη είναι δημιουργός μια « Νέας Παιδείας» που την υπηρέτησε συνειδητά και σε πολλά επίπεδα.
Στον επίλογο του βιβλίου ο καθηγητής Κωνσταντίνος Κασίνης υπογραμμίζει ότι το βιβλίο θα αποτελέσει τη βάση για επανεκτίμηση της γνωστής και άγνωστης παραγωγής του συγγραφέα αλλά και της συνολικής προσφοράς του ως πρωτοπόρου της νέας κίνησης στην ποίηση της γενιάς του 1880 ως σπουδαίου πεζογράφου ευαίσθητου μεταφραστή, εκδότη περιοδικών και εφημερίδων, συντάκτη ωφέλιμων και τερπνών βιβλίων, υπομονετικού δουλευτή της ελληνικής γλώσσας και γενικότερα ενός ανθρώπου βαθιά καλλιεργημένου, γνώστη της ζωής, εραστή του ωραίου , πραγματικού ρέκτη, που ωφέλησε την παιδεία και την πατρίδα απ’ όλες τις θέσεις στις οποίες υπηρέτησε.
~ Ευφροσύνη Λούζη~
Add Comment