1. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης σας για το συγκεκριμένο παραμύθι;
Ε Είναι πολύ απλή η απάντηση. Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τα βιβλία. Για το παιδικό βιβλίο ξεκινάω πάντα με δύο ερωτήσεις, τι θέλω να πω στα παιδιά και πως θα τους το μεταφέρω. Επειδή, λοιπόν, εγώ αγαπώ τα βιβλία και τη λογοτεχνία και η μητέρα μου φρόντισε να τα αγαπήσω από πολύ μικρή ηλικία, μπορώ με βεβαιότητα να πω πλέον πως το βιβλίο είναι δύναμη. Θέλω αυτή τη δύναμη να την αποκτήσει κάθε παιδί. Οπότε η προσωπική μου ανάγκη για ιστορίες εμπνεύστηκε αυτό το παραμύθι. Εύχομαι και θέλω να πιστεύω πως στο τέλος της ανάγνωσης τα παιδιά θα ζητούν διακαώς ένα ακόμα παραμύθι. Έτσι θα ξέρω πως πέτυχα το στόχο μου.
2 2. Εσείς πιστεύετε στα παραμύθια; Πως θα ήταν η δική σας νύχτα χωρίς παραμύθι;
Νομίζω πως αν σας απαντήσω όχι αναιρώ την ίδια μου την προσπάθεια. Με ειλικρίνεια λοιπόν, ναι πιστεύω. Σκεφτείτε λίγο τα κλασσικά παραμύθια των γιαγιάδων μας, πως τελείωναν; «Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Δηλαδή, διαβάσαμε για τη ζωή κάποιων ηρώων , βεβαιωθήκαμε για το αίσιο τέλος και μάλιστα είμαστε ακόμα πιο σίγουροι πως εμείς τους ξεπεράσαμε, ζούμε ακόμα πιο καλά. Δεν είναι ουτοπικό να πιστεύεις λοιπόν στα παραμύθια. Έτσι μάθαμε και έτσι ζούμε. Κάθε μέρα της ζωής μας μπορεί να γραφτεί σαν παραμύθι. Γινόμαστε οι ήρωες, αντιμετωπίζουμε εμπόδια και πασχίζουμε να τα ξεπεράσουμε για να φτάσουμε στο αίσιο τέλος, να ζήσουμε καλά. Οπότε και στα παραμύθια πιστεύω και στη μαγεία με κάποιον τρόπο. Θεωρώ για παράδειγμα πως η αγάπη είναι ένα μαγικό συναίσθημα αν σκεφτεί κανείς πως είναι το μοναδικό συναίσθημα με αδιαμφισβήτητα καλό αποτέλεσμα. Τρομακτική λοιπόν θα ήταν και για μένα μια νύχτα χωρίς παραμύθι όπως και για την ηρωίδα μου. Πώς να επιδιώξεις το αίσιο τέλος χωρίς το παραμύθι και με τι δύναμη να συνεχίσεις να ελπίζεις;
3 3.Πως είναι ο χώρος γραφής σας;
Γράφω πάντοτε στο γραφείο μου. Αδυνατώ να συγκεντρωθώ οπουδήποτε αλλού, ούτε σε εξωτερικό χώρο, ούτε καν στον καναπέ του σπιτιού μου. Γι αυτό το λόγο αυτό το «έπιπλο εργασίας» μου είναι γεμάτο μικροαντικείμενα που μου ‘χουν κατά καιρούς χαρίσει τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα , πράγματα μικρής αξίας και ανεκτίμητης σημασίας. Τόσα όσα χρειάζονται για να νιώθω τους δικούς μου πάντοτε κοντά μου. Όλα γύρω μου είναι πολύχρωμα και αποπνέουν φως και ζεστασιά. Αλλά και για τις στιγμές που συννεφιάζω έχω πλάι μια κορνίζα με δυο αγαπημένους στίχους από τον Γιάννη Ρίτσο και τις «Γειτονιές του κόσμου»: «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη, εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως».
4 4.Πιστεύετε ότι τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής βοηθούν τον συγγραφέα;
Θα πω ναι, γιατί θα είμαι άδικη αν απαντήσω αρνητικά, αφού κι εγώ η ίδια έχω παρακολουθήσει στο παρελθόν εργαστήρι δημιουργικής γραφής. Πρόσφατα δε ολοκλήρωσα και τις μεταπτυχιακές σπουδές μου στη δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο της Φλώρινας. Πρέπει πάντοτε όμως να αναζητάς το καλύτερο δυνατό. Δε διδάσκεται στεγνά η δημιουργία. Νομίζω πρέπει γι αρχή να υποθέσουμε πως η βάση υπάρχει σε ένα έμφυτο ίσως ταλέντο, σε μια πλούσια φαντασία, σε μια καλά αναπτυγμένη κριτική σκέψη. Από εκεί κι έπειτα είναι ωραίο να συναντήσεις τους κατάλληλος ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν να πας ένα βήμα παραπέρα, θα σε διορθώσουν, αλλά και θα σε επιβραβεύσουν. Το ζητούμενο στη συγγραφή δεν είναι απλώς να εμπνευστείς μια καλή ιστορία. Για να τη γράψεις τόσο άρτια, ώστε να αξίζει να διαβαστεί και να μην κουράσει τον αναγνώστη, υπάρχει μια σειρά από κανόνες. Αυτοί οι κανόνες όντως διδάσκονται. Οι όποιες αμφιβολίες μου λοιπόν έγκεινται στο να βρεις τους σωστούς δασκάλους, ακόμα καλύτερα εκείνους που θα σου υπερτονίσουν τα λάθη σου. Βλέπω πληθώρα τέτοιων σεμιναρίων εκεί έξω , κι όπως πάντοτε, φοβάμαι με ό,τι γίνεται μόδα και διαφημιστικό τρικ. Αυτό είναι όλο. Αναζητήστε τους σωστούς δασκάλους, εκείνους που αγαπούν το βιβλίο όσο εσείς. Αυτή είναι η συμβουλή μου. Εγώ όταν το θέλησα βρήκα τους δικούς μου και μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Άρα καταλαβαίνετε πόσο καλή έρευνα θέλει.
5 5. Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε με το βιβλίο σας;
Όπως είπα και περί έμπνευσης, πρόκειται για ένα βιβλίο για τα βιβλία. Άρα μιλάμε για μια ιστορία φύσει έτοιμη για κάθε δράση φιλαναγνωσίας. Σε περίπτωση δηλαδή που έχουμε κι εκπαιδευτικούς στην παρέα, να το πούμε κι αυτό. Τώρα το δικό μου μήνυμα είναι «άσε το τάμπλετ και πιάσε ένα βιβλίο» για να σας το δώσω σαν σύνθημα, κάπως χιουμοριστικά. Ειλικρινά είναι τόσο άσχημη εικόνα να βλέπεις μικρά παιδιά μπροστά σε οθόνες. Με στεναχωρεί αυτή η εικόνα. Θέλω τα παιδιά να δουν τι όμορφος είναι ο κόσμος αν έχεις στα χέρια σου ένα βιβλίο. Από το ότι με το βιβλίο έχεις σε εγρήγορση και τις πέντε αισθήσεις σου μέχρι το γεγονός πως το διάβασμα είναι η βασική πηγή ανάπτυξης κριτικής σκέψης, φαντασίας, τι μπορεί να πάει λάθος με ένα βιβλίο. Τίποτα, το εγγυώμαι. Ακόμη και μνήμη γυμνάζεται με το διάβασμα. Οι ιστορίες φτιάχνουν τις αναμνήσεις μας και οι αναμνήσεις μας γίνονται ιστορίες, αν το καλοσκεφτείτε. Και σε μια εποχή πια που οι ιστορίες χαρίζονται απλόχερα, σε βιβλία, εικονοβιβλία, σε κόμικ, σε graphic novels , στην ανάγκη σε e book, κάντε έστω το τάμπλετ βιβλίο. Ειλικρινά θεωρώ δεν υπάρχει δικαιολογία σήμερα να μη διαβάζουμε στα παιδιά και με τα παιδιά κι όμως σήμερα απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από αυτό. Επιστροφή στα παραμύθια λοιπόν, για να συνοψίσω το μήνυμα.
6 6. Τι σας παρακίνησε να γίνετε συγγραφέας;
Το ίδιο πράγμα που με οδήγησε και στη δημοσιογραφία κάποτε, η ανάγκη μου να γράφω. Βέβαια το να μεταπηδήσεις από την αρθρογραφία για την πραγματικότητα στον φανταστικό κόσμο του παιδικού βιβλίου είναι μια διαδρομή από το ένα άκρο στο άλλο. Όμως όταν η φαντασία είναι αχαλίνωτη – δεν χορταίνω να πλάθω ιστορίες – κάποια στιγμή από την απλή ανάγκη να γράψεις νιώθεις τη πιο σύνθετη ανάγκη να βάλεις όλη αυτή τη φαντασία στο χαρτί. Να αδειάσεις και τον χώρο δηλαδή, ώστε να γεννηθούν κι άλλες ιδέες. Να προσθέσω ακόμα πως το παιδικό βιβλίο έχει τις μαγικές ιδιότητες να σε ξανακάνει παιδί, άρα με τη συγγραφή ικανοποιώ και την έμφυτη ανάγκη μου να πηγαίνω κόντρα στην ενηλικίωση.
7 7.Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Στα άμεσα σχέδια, αύριο στις 21 του μήνα στις 18:00 το απόγευμα μπορείτε να με βρείτε στο PopUp Store των εκδόσεων Μελτέμι στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης. Πάντοτε παρέα με τον Θάνο Κωστάκη που μου έδωσε την χαρά να γίνω μέλος της εκδοτικής του οικογένειας και τον υπερευχαριστώ γι αυτό. Είναι τύχη να πνέεις παρέα με το Μελτέμι, όπως τύχη υπήρξε και συνεχίζει να είναι και η γνωριμία με την εικονογράφο μου τη Βιβή Μαρκάτου. Οπότε και αύριο και με κάθε ευκαιρία σας καλώ να συναντιόμαστε και να μιλάμε για τις υπέροχες εικόνες της που ζωντάνεψαν τις λέξεις μου. Τώρα στα πιο μακροπρόθεσμα σχέδια η ιδέα για το επόμενο παραμύθι πλανάται πάντα πάνω απ’ το κεφάλι μου, ο Θάνος κι η Βιβή να είναι καλά και προχωράμε. Να πω τέλος πως με το πρώτο μου βιβλίο είχα τη χαρά να επισκεφθώ πολλές σχολικές αίθουσες και να συνομιλήσω με τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες και αυτό ήταν και είναι το ομορφότερο δώρο που έχει κάνει σε εμένα προσωπικά το παιδικό βιβλίο. Πρώτο μέλημα, λοιπόν, η επαφή με τα παιδιά, το ταξίδι του βιβλίου στα σχολεία κι έτσι δηλώνω πάντοτε πρόθυμη να αποδεχτώ με χαρά οποιαδήποτε πρόσκληση στα σχολεία.
~Ευφροσύνη Λούζη~
Add Comment