Στο Theater of the NO, το «(Love me) Tinder» απλώνει μπροστά μας έναν κόσμο ελληνοαγγλικό, γρήγορο, καυστικό και ανάλαφρα επικίνδυνο — όπως ακριβώς και τα ψηφιακά φλερτ που όλοι λίγο-πολύ έχουμε αγγίξει.
Μια παράσταση που σε πιάνει απ’ το χέρι και σε ρίχνει κατευθείαν στην πυρά των σύγχρονων σχέσεων.
Με έξυπνους διαλόγους, αιχμηρό χιούμορ και στιγμές τρυφερής αλήθειας, οι δημιουργοί ξεδιπλώνουν τη χαρά, το άγχος, την αμηχανία και τη δίψα για επαφή.
Κάθε swipe και μια μικρή εξομολόγηση∙ κάθε match και μια υπόσχεση για κάτι που ίσως… ίσως… αλλάζει τη ζωή.
«Φεύγοντας, ένιωσα πως η παράσταση δεν μου έδειξε μόνο τον κόσμο των εφαρμογών∙ μου θύμισε τον κόσμο μέσα μου — αυτόν που ακόμη πιστεύει στις αληθινές συναντήσεις.»
Κι εγώ, κάπου ανάμεσα στα γέλια και τις σιωπές, ένιωσα ότι η παράσταση αυτή μιλά για όλους μας — για τις ανάγκες που κρύβουμε, για το θάρρος που ψάχνουμε, για το μικρό θαύμα της συνάντησης.
At the Theater of the NO, “(Love me) Tinder” unfolds before us a Greek-English world — fast, sharp, and lightly dangerous, just like the digital flirtations we have all, in one way or another, experienced.
A performance that takes you by the hand and throws you straight into the fire of modern relationships.
With clever dialogues, sharp humor, and moments of tender truth, the creators reveal joy, anxiety, awkwardness, and the longing for connection.
Each swipe is a small confession; each match a promise of something that perhaps… perhaps… might change your life.
“As I was leaving, I felt that the performance didn’t just show me the world of dating apps; it reminded me of the world within me — the part that still believes in genuine encounters.”
And somewhere between the laughter and the silences, I felt that this performance speaks to all of us — to the needs we hide, to the courage we seek, and to the small miracle of meeting another soul.
Add Comment