«Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη ξεναγήθηκαν στην -Έκθεση Παράλληλη Θέαση- του Ιδρύματος Β&Μ ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ»

-Παράλληλη Θέαση, Τόποι & Χώροι, Μύθοι & Άνθρωποι,

Δυναμική της Έλλειψης.

Όλα σε Τάξη, Όλα με χρώμα, όλα με τέχνη στον Καμβά.-

~Ε.Λούζη~

Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι η κεντρική τράπεζα της χώρας. Ιδρύθηκε το 1927 και άρχισε να λειτουργεί τον Μάιο του 1928.Αποτελεί αναπόσπαστο μέλος του Ευρωσυστήματος, το οποίο απαρτίζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες της Ευρωζώνης. Παραμένοντας θεσμικά και λειτουργικά ανεξάρτητη υπόκεινται στον δημοκρατικό έλεγχο της Βουλής. Η Τράπεζα της Ελλάδος ασκεί δημόσιο λειτούργημα, μέριμνα για τη σταθερότητα των τιμών δηλαδή για τον έλεγχο του πληθωρισμού και για τη σταθερότητα και την εύρυθμη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Το 1928, η Τράπεζα ξεκινά να συλλέγει τα πρώτα καλλιτεχνικά αποκτήματά της. Φθάνοντας στο σήμερα η Συλλογή αριθμεί περίπου 3.000 έργα, κυρίως ζωγραφική και χαρακτική καθώς και μικρό αριθμό γλυπτών, που χρονολογούνται έως τη σύγχρονη εποχή και αναδεικνύουν πολλές πτυχές της νεοελληνικής τέχνης. Στην έκθεση «Παράλληλη θέαση», 70 έργα τέχνης από τη Συλλογή, διαφορετικής τεχνοτροπίας και εποχής, παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε παράλληλη παρατήρηση με σκοπό να δημιουργηθεί ένας ανοικτός διάλογος μεταξύ τους. Στους εκθεσιακούς χώρους του Ιδρύματος, τρεις διακριτές ενότητες οργανώνονται σε μικρότερους «κύκλους θέασης», στους οποίους ιστορικές δημιουργίες και έργα μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης συνυπάρχουν και αλληλοτροφοδοτούνται ως προς την οπτική και την ερμηνεία τους. Οι «κύκλοι» διαθέτουν άλλοτε προφανή και άλλοτε μη αναμενόμενα θεματικά και τεχνοτροπικά ζεύγη ή σύνολα, δημιουργίες διαφορετικών εποχών και παράλληλων αναζητήσεων. Τα έργα που εντάσσονται σε αυτούς αποκαλύπτουν παλιές και νέες καλλιτεχνικές κατακτήσεις όσον αφορά τόπους τοπία, μορφές της πραγματικότητας και της φαντασίας, καθημερινές ή συμβολικές ιστορίες. Εντέλει , η παράλληλη θέαση δίνει αποδείξεις για τους απεριόριστους τρόπους με τους οποίους οι καλλιτέχνες παραθέτουν, ενστερνίζονται ή απορρίπτουν εικόνες και διδάγματα του παρελθόντος, για το πώς προχωρούν στη μακρά πορεία της Ιστορίας και το πως κοιτούν σε κάθε σύγχρονη εποχή τους τόσο το παρελθόν όσο και το μέλλον.

Στην ξενάγηση, αρχικά παρεβρεθήκαμε στον 4^ο όροφο όπου είδαμε την πρώτη ενότητα «Τόποι και Χώροι» όπου παρατηρήσαμε το αστικό τοπίο από την οπτική της πρωτεύουσας. Το υπόλοιπο κομμάτι επαφίεται σε ένα συμβολισμό. Επίσης, θα μας απασχολήσει το φυσικό τοπίο! Πρόκειται για έργα που αφορούν το 19^ο αιώνα, όπου υπήρχε μια ανάγκη προβολής και θαυμασμού της αρχαίας Ελλάδας. Ο Τέτσης με το έργο του «Αρδηττός» εκφράζει μια γεωμετρικότητα και μια υψηλή εκφραστικότητα στην πινελιά του. Ενώ ο Σπύρος Βασιλείου παρουσιάζει στοιχεία της πόλης, μια εικόνα της νυχτερινής Αθήνας με όλη την ένταση του ουρανού με το σύμβολο του Παρθενώνα στο πλάι. Παρατηρούμε ότι δηλώνεται η κοινωνική μνήμη μέσα από τα έργα. Είδαμε, επίσης, το έργο « Αγάλματα και Πλήθος», έργα της Ειρήνης Ευσταθίου, του Ιωάννη Αλταμούρα, του Κωνσταντίνου Μαλέα και του Θανάση Μακρή με την Ονειρική αποτύπωση στο έργο του, κλασική αποτύπωση του μοντέρνου ελληνικού τοπίου, λυρικότητα και ποιητική στο έργο. Ο όροφος ολοκληρώνεται με την Ηώ Αγγελή και τον Δημήτρη Ανδρεαδάκη το σύννεφο πάνω από την Αθήνα.

Στη συνέχεια, στον 2^ο όροφο στην ενότητα « Μύθοι και Άνθρωποι» παρατηρούμε το συμβολισμό και τα μυθογραφικά στοιχεία. Είδαμε την Παλλάδα Αθήνα του Γύζη επηρεασμένη από τη Βιέννη και τρία έργα της Βρανάς Ξένου σε αφαιρετικό περιβάλλον. Είδαμε έργα της Έμι Αβόρα, του Μιχαήλ Αξελού , χαράκτη, ενώ ο Γιώργος Λαζάγκας ζωγραφίζει τα σπαράγματα και η Νίνα Παπακωνσταντίνου έχει πολύ ιδιαίτερα έργα!

Επιπρόσθετα, θαυμάσαμε έργα του Γ. Ψυχοπαίδη «Ο Ηδονικός Ελπίνωρ» όπως παρουσιάζονται από το νομπελίστα ποιητή! Είδαμε τον Ιππέα της Βάσως Κατράκη, πολύ ιδιαίτερο το Άλογο στο Γαλάζιο της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη μας θυμίζει τη σπηλαιογραφία. ‘Επειτα , ο Ν. Γύζης με την ποιητική ονειρική παρουσίαση των μουσών, ο Δημήτρης Αληθεινός με τα Σημεία μέσα στους χρόνους, ο Γιάννης Τσαρούχης με τις προσωπογραφίες που παριστάνουν μια εσωτερική ματιά στο πρόσωπο. Έτσι, ολοκληρώνουμε τον 2^ο όροφο με έργα της Θάλειας Φλωράς τα Καράβια , τη Μοναξιά , Γιώργος Ιακωβίδης, Στο ατελιέ του πατέρα και δύο νεκρές φύσεις του Παύλου Σάμιου και του Αλέξανδρου Καραγιαννάκη.

Τέλος, στον τελευταίο όροφο είδαμε τη « Δυναμική της έλλειψης»! Πρόκειται για νέες διαδρομές πάνω στην επικοινωνία και στον τρόπο θέασης. Νεκρές Φύσεις με αρκετά αφαιρετικό και έντονο χρώμα, η περίοδος της αφαίρεσης είναι κατά το 60’. Είδαμε επιπλέον, έργα του Νίκου Βυζάντιου, μονοχρωματισμός δείχνει το βάθος του τοπίου, o Γιάννης Μιχαηλίδης με τα Φύλλα ελιάς παρουσιάζοντας το Θεσσαλικό κάμπο. Ο Σωτήρης Σορόγκας τον απασχολεί το κομμάτι της φθοράς « Σκουριασμένες Λαμαρίνες», Ρένα Παπασπύρου ,Επεισόδια στην Ύλη, Βασίλης Γεροδήμος, Τρεις τόποι, η Όπυ Ζούνη ,Δωμάτιο χωρίς θέα, Αντώνης Ντονέφ, Νίκος Κεσσανλής με τις Φαντασμαγορίες, Ιάσωνας Μόρφεσης και Μάκης Θεοφυλακτόπουλος.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι η όμορφη ξενάγηση των Φίλων του Μουσείου Γ. Δροσίνη έκλεισε μέσα σε ένα κλίμα χαράς με ένα ελαφρύ γεύμα στο Café-Merlin, το οποίο πρόσφερε με μεγάλη γενναιοδωρία το μέλος του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνης», ο κ. Απόστολος Βερβέρογλου εις Μνήμην του Φίλου του Σπύρου Καπώνη.