1. Ποιο ήταν το κίνητρο σας ώστε να ασχοληθείτε με την ηθοποιία;
Η ενασχόληση μου με την ηθοποιία ήταν «έκπληξη». Βέβαια, αγάπησα το θέατρο από πολύ μικρός. Οι γονείς μου με πήγαιναν σε παιδικές παραστάσεις, σε ταινίες και όταν συνειδητοποίησαν ότι έχω μια δυσκολία στην ανάγνωση και δεν θα μπορούσα να διαβάσω όλα αυτά τα σπουδαία έργα της κλασικής λογοτεχνίας, με ξαμόλησαν στα θέατρα για τα γνωρίσω οπτικοακουστικά. Εν το μεταξύ, άρχισα να πηγαίνω σε θεατρικές ομάδες, καλλιτεχνικά εργαστήρια, να παίζω σε ερασιτεχνικές παραστάσεις και έτσι μου μπήκε το μικρόβιο που λένε και αποφάσισα να γίνω ηθοποιός. Η έκπληξη τώρα, είναι ότι ηθοποιός έγινα επειδή το θέατρο με βοήθησε και με βοηθάει να εξελίσσομαι σαν προσωπικότητα, στην κοινωνικοποίηση, στην επικοινωνία. Με βοηθάει και το γεγονός ότι επί σκηνής δεν κομπιάζω καθόλου, εκτός αν το απαιτεί ο ρόλος.
2. Πιστεύετε στο «Μαζί» σήμερα και γιατί;
Πιστεύω δυνατά στο «Μαζί». Είμαι αφοσιωμένος στο «Μαζί» και στην προσωπική μου ζωή και στην δουλειά μου ως ηθοποιός και στην δουλειά μου ως θεατροπαιδαγωγός. Ανήκω σε μια γενιά που δίνει μεγάλο αγώνα για να αγκαλιάσει όλα τα ταμπού που έχει κληρονομήσει. Παλεύουμε για την συμπερίληψη, μια πάλη και εσωτερική και εξωτερική. Να αποδεχτούμε τις αδυναμίες μας, να αποδεχτούμε τις αναπηρίες μας, να σεβαστούμε τον συνάνθρωπο όπως είναι, όλα αυτά να τα διδάξουμε στις επόμενες γενιές. Να τους μάθουμε ότι αυτό γίνεται. Με υπομονή, αποδοχή και σεβασμό. Αυτό δείχνει η παράσταση «ΜΑΖΙ» όπου παίζω. Όταν μου πρότειναν τον ρόλο η Μίνα Χειμώνα και ο σκηνοθέτης μας ο Πέτρος Νάκος ξετρελάθηκα. Γιατί είναι ένα έργο που μιλάει για έναν νεαρό άντρα με νοητική υστέρηση, τον Μικέλε – αυτόν υποδύομαι – και όλες τις ανθρώπινες αντιδράσεις της κοινωνίας απέναντι του. Από το «Δεν έχει τίποτα» της μάνας που υποδύεται η Μίνα Χειμώνα, το «Είναι άρρωστος πρέπει να τον κλείσουμε σε ίδρυμα» της αδελφής που υποδύεται η Αγγελική Κοντού, μέχρι το «Έχετε έναν γιο πολύ συμπαθητικό, τον ξέρω από το σχολείο» της δασκάλας ειδικής αγωγής που υποδύεται η Χαρά Νικολάου. Η μεγάλη ομορφιά αυτού του έργου ωστόσο είναι ότι εστιάζει στο ΜΑΖΙ… αλλά δεν σας λέω το τέλος. Δεν κάνω Spoiler
3. Εσείς ως άνθρωπος στο φάσμα του αυτισμού πως αντιμετωπίζετε την διαφορετικότητα;
Ως άνθρωπος γενικά, γιατί δεν με προσδιορίζει μόνο ο αυτισμός μου, πιστεύω ότι η διαφορετικότητα είναι το προφανές. Όλοι είμαστε διαφορετικοί, «άλλοι». Προτιμώ να εστιάζω στην ισότητα. Προσωπικά, είμαι από τους τυχερούς που μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον αποδοχής και σεβασμού και έτσι αντιμετωπίζω τον συνάνθρωπο και αυτές τις αρχές θέλω να μοιράζομαι και με τους μαθητές μου στο θεατρικό μου εργαστήρι #κρίκοοι.
4. Πείτε μας δυο λόγια για την δουλειά σας στο θεατρικό εργαστήρι #κρίκοοι.
Τα τελευταία τρία χρόνια στον Πειραιά έχω στήσει το θεατρικό μου εργαστήρι #κρίκοοι. Έχω τμήματα προσχολικής ηλικίας, από δυόμιση χρονών, τμήματα δημοτικού και την θεατρική ομάδα εφήβων για νέους γυμνασίου και λυκείου. Όπως το λέει και το όνομα μας «#κρίκοοι» μέσω του θεατρικού παιχνιδιού, στοχεύουμε στην ανάπτυξη του ομαδικού πνεύματος, την συνεργασία, την κοινωνικοποίηση. Στηρίζουμε την συμπερίληψη και τον σεβασμό. Βοηθάμε τα #κρικάκια που έχουν είτε αναπτυξιακά είτε συναισθηματικά θεματάκια και διασκεδάζουμε και εκπαιδευόμαστε όλοι μαζί. Να το πάλι το μαζί!!!
5. Στη σύγχρονη κοινωνία αλήθεια γιατί δυσκολευόμαστε να ορίσουμε το φυσιολογικό;
Αρχικά, γιατί πρέπει να ορίζουμε το φυσιολογικό; Γιατί πρέπει να μιλάμε για κάτι φυσιολογικό με τίτλους και ταμπέλες; Στην παράσταση η μάνα έχει μία ατάκα «Υπάρχει καμιά λίστα που να λέει, αυτό είναι φυσιολογικό και αυτό δεν είναι;». Ο ορισμός του φυσιολογικού, του κανονικού, έχει να κάνει με τα χαρακτηριστικά του μέσου όρου, του μέσου ανθρώπου. Αυτό είναι κάτι που αλλάζει από εποχή σε εποχή και από το τόπο σε τόπο. Θα έλεγα ότι η δυσκολία που έχουμε τώρα, στο δικό μαςχωρόχρονο, να ορίσουμε το φυσιολογικό, είναι επειδή έχουν ανοίξει τα μάτια μας και βλέπουμε πια τους ανθρώπους που είναι έξω από τον μέσο όρο και τους θεωρούμε φυσιολογικούς και αυτούς. Έχει τελειώσει η εποχή που κρίναμε το φυσιολογικό με την σεξουαλική ταυτότητα, την θρησκευτική ταυτότητα, την νοητική και σωματική αναπηρία. Για εμένα το μη- φυσιολογικό είναι μόνο αυτό που επιδιώκει να μας βλάψει, που θέλει το κακό μας, να μας εκμεταλλευτεί, ο εγκληματίας.
6. Εσείς ντρέπεστε-αντέχετε τα σχόλια του κόσμου;
Δυστυχώς στην κοινωνία υπάρχουν ακόμα πολλά κατάλοιπα του παρελθόντος. Παρά την ανάπτυξη της συμπερίληψης, συντηρούνται αδιανόητες νοοτροπίες. Ακόμα υπάρχουν αυτοί που υποβιβάζουν την γυναίκα, που χρησιμοποιούν την λέξη «ανάπηρος» για βρισιά. Υπάρχουν οι ρατσιστές, οι φανατικοί, έτοιμοι να βρίσουν τον ομοφυλόφιλο, τον αλλόθρησκο, τον αλλοδαπό. Ε αυτοί θα βρίσουν και τον αυτιστικό, άλλη μια λέξη ταμπού. Οπότε για να απαντήσω στην ερώτηση σας, γιατί να προσβληθώ αν με πει κάποιος αυτιστικό, αφού είμαι!!! Αν με πει ρατσιστή, να προσβληθώ και να του εξηγήσω ότι δεν είμαι. Το αν θα με ακούσει ή όχι είναι δική του ευθύνη.
7. Πως αντιλαμβάνεστε τον όρο διαφορετικότητα;
Εγώ προσωπικά δεν πολυχρησιμοποιώ τον όρο διαφορετικότητα. Προτιμώ να βλέπω απλώς άλλους ανθρώπους, όχι διαφορετικούς. Αν πρέπει όμως να ορίσω την διαφορετικότητα κοινωνικά, την αντιλαμβάνομαι σαν το κάθε «εγώ» απέναντι στο «οι άλλοι». Ίσως μου ταιριάζει ο όρος ετερότητα πιο πολύ.
8. Τα επόμενα σχέδια σας;
Επαγγελματικά, είμαι μοιρασμένος στα δύο. Στους #κρίκοους που ετοιμάζουμε την φετινή μας καλοκαιρινή γιορτή, «Τα Παιδιά που Θέλουν να Σώσουν την Πόλη τους», ένα θεατρικό παιχνίδι που έχω σχεδιάσει εγώ, για το, δυστυχώς, διαχρονικό θέμα «Πόλεμος & Ειρήνη». Και στο ΜΑΖΙ του Φάμπιο Μάρρα στο θέατρο Άλτερα Παρς σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου με την συγκλονιστική Μίνα Χειμώνα και τις υπέροχες Αγγελική Κοντού και Χαρά Νικολάου, που θα παίζεται για 2 ακόμα σαββατοκύριακα και μετά ξεκινάμε και περιοδείες.Επίσης, στα μελλοντικά μου σχέδια είναι η έκδοση ενός βιβλίου που ετοιμάζω με θεατρικές περιπέτειες «Τα Παιδιά που Θέλουν να Σώσουν…», την Πόλη τους, τις Απόκριες, τους Θησαυρούς τους, τα Χριστουγεννιάτικα Δώρα… Είναι μια σειρά θεατρικών παιχνιδιών για παιδιά από δυόμιση έως ογδόντα ετών.
~Ευφροσύνη Λούζη~
Add Comment