Η δεύτερη ποιητική συλλογή της Ευφροσύνης Λούζη διαθέτει ενενηντατέσσερα κείμενα και ωραίο εξώφυλλο και καλλιτεχνικό χειρόγραφο στίχο. Η ποιήτρια κάνει λόγο , με γνωμική εκφορά του στίχου πολλές φορές, για τον Έρωτα , τη Φύση, για την Αγάπη, για Μνήμες που την πονούν και για τη διάψευση της Ελπίδας που οδηγεί ωστόσο τον άνθρωπο να στρέφεται στον εαυτό του. Ο έρωτάς που δεν στέριωσε, οι προσπάθειες για νέο ξεκίνημα , τα όνειρα που δεν πραγματώθηκαν, η πάλη για τη ζωή και η αντοχή των αξιών στον χρόνο την απασχολούν την θλίβουν μεν αλλά και την χαλυβδ΄ωνουν για στέρεες αποφάσεις. Αν και το πεζολογικό ύφος της ποίησης της είναι εμφανές, ο ελεύθερος και ομοιοκατάληκτος στίχος σε συνδυασμό και οι ομόηχες συχνές λέξεις που χρησιμοποιεί η ποιήτρια προσδίδουν στη γραφή της χάρη και ευελιξία. Η Ευφροσύνη Λούζη στοχάζεται, συγκρίνει, απορεί, ελπίζει και αναζητά ατέρμονα απάντηση στα δυσεπίλυτα προβλήματα, τέτοια άλλωστε που απασχολούν πολλούς από εμ΄άς.
~Παύλος Φήμης~
Add Comment