DESERT NEAR THE END - album “TIDES OF TIME ” (6 Δεκεμβρίου 2024, Theogonia Records)…..Δισκοκριτική για CRUNCHNEWZ

Με το έκτο άλμπουμ τους, Tides of Time, οι Desert Near the End αφοσιώνονται στην
άλλη πλευρά του ήχου τους, αγκαλιάζοντας τις επικές πτυχές τους με τρόπο που
ενισχύει τη μουσική τους ταυτότητα και την αφήγησή τους. Το συγκρότημα
προσφέρει μια συλλογή τραγουδιών με αφηγήσεις για το μεγαλείο και την πτώση
των πολιτισμών, τη μνήμη των πεσόντων ηρώων, και τα παραμύθια που χάθηκαν
και ξεχάστηκαν από την πάροδο και τη ροή του χρόνου. Αν και δεν χαρακτηρίζεται
ως ένα παραδοσιακό concept άλμπουμ, το Tides of Time διαθέτει μια συνεκτική
θεματική που εξερευνά την ανθρώπινη φύση, το πεπρωμένο και τις αδυσώπητες
δυνάμεις της ιστορίας.
Η ιστορία,ή η αφήγηση, ανοίγει δυναμικά με το “City of Eternal Flame”, ένα
θορυβώδες και θεαματικό κομμάτι που θέτει τον τόνο για τη συνέχεια. Οι Desert
Near the End παντρεύουν τις thrash ρίζες τους με death metal αποχρώσεις,
προσθέτοντας μια επική διάσταση που υπογραμμίζει το θεματικό εύρος του
άλμπουμ. Ήδη από το πρώτο κομμάτι γίνεται φανερό πως το επικό στοιχείο θα έχει
την τιμητική του, μιας και το εναρκτήριο κομμάτι είναι πέρα για πέρα επικό και
μεγαλοπρεπές. Το “Ascension” ακολουθεί, θυμίζοντας, προς μεγάλη έκπληξη, ύμνο
μάχης. Με power/thrash riffs και έντονο ρυθμικό παλμό, μοιάζει να συνοδεύει έναν
στρατό στην πορεία του προς τη δόξα ή την καταστροφή.
Με το “Oceans of Time”, το συγκρότημα υιοθετεί συνολικά έναν πιο μελωδικό τόνο,
ενσωματώνοντας και νεοκλασικές επιρροές στο πιο μελωδικό σόλο, γιατί καλές και οι
μάχες, αλλά η τεχνική φινέτσα ταιριάζει πολύ στους Desert Near The End. Η
ισορροπία μεταξύ έντασης και μελωδίας κάνει το κομμάτι αυτό μία από τις πιο
αξέχαστες στιγμές του άλμπουμ, με το «πιασάρικο» ρεφρέν να συμβάλλει σημαντικά
σε αυτήν την επιτυχία.
Από την άλλη, το “Children of Lethe” ξεχωρίζει για την ατμόσφαιρά της. Ξεκινώντας
με μια «στοιχειωμένη» μελωδία, εξελίσεται σε ένα δυναμικό και γεμάτο ένταση
κομμάτι με την ίσως καλύτερη φωνητική ερμηνεία του δίσκου, αλλά και ένα φινάλε
σκέτο έπος.
Το “Half Learned and Long Forgotten” και το “Sunset Fields” αναδεικνύουν τη
συμφωνικά επική τους πλευρά. Το πρώτο χαρακτηρίζεται από πιο κοφτερές κιθάρες
και συμφωνικά στοιχεία που δίνουν μια κινηματογραφική διάσταση, ενώ το δεύτερο,
με τα επικά doom riffs του, δημιουργεί μια σκοτεινή και μεγαλειώδη ατμόσφαιρα,
συνεχίζοντας και δίνοντας έκταση στην «κινηματογραφική» αισθητική, αλλά με ένα
πιο βαρύ τόνο.
Το “Burn Like the Sun, Shine Like the Dawn” επιστρέφει στις power/thrash ρίζες του
συγκροτήματος, αλλά και μια progressive επιρροή, που τουλάχιστον σε αυτόν τον
δίσκο είναι κάπως ξεχασμένη, μιας και το επικό στοιχείο κυριαρχεί και βάση έχει
δωθεί στις extreme metal και thrash καταβολές να το πλαισιώσουν.

Το “Damnation” κορυφώνει την ένταση με το επιβλητικό φωνητικό ντουέτο και τις
δυναμικές εναλλαγές μεταξύ thrash, επικών και μελωδικών γραμμών. Το κομμάτι
αυτό ενσωματώνει την ουσία του Tides of Time: την πάλη ανάμεσα στη φθορά και τη
δημιουργία, σε ένα πραγματικό έπος, που ομολογώ πως είναι και το προσωπικό
αγαπημένο μου τραγούδι στο δίσκο.
Το “In the North of Every Man’s Heart” κλείνει το άλμπουμ με μια βαθιά ανάσα, μια
λύτρωση, μέσα από μια πολύ όμορφη μπαλάντα, γεμάτη μελωδία, αλλά και έναν
κρυφό δυναμισμό που σε γεμίζει.
Το Tides of Time είναι ένα άλμπουμ που αποδεικνύει πως οι Desert Near the End
έχουν βρει τη φωνή τους εδώ και καιρό και συνεχίζουν να εξερευνούν νέα εδάφη και
να εξελίσσονται. Αυτή η κυκλοφορία δεν είναι απλά μια συλλογή τραγουδιών, αλλά
ένα ταξίδι μέσα από τον χρόνο και την ανθρώπινη ιστορία, μέσα από τις αφηγήσεις
και τις ιστορίες των Desert Near The End. Χωρίς αμφιβολία, λοιπόν, το Tides of Time
επιβεβαιώνει τους Desert Near the End ως ένα από τα πιο δημιουργικά
συγκροτήματα της σύγχρονης metal σκηνής.