1.Πώς εμπνευστήκατε τον τίτλο του καινούργιου σας βιβλίου «Το σεντούκι που μιλούσε»;
Όμορφη καλησπέρα κι ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Ο κόσμος του παραμυθιού ήταν κάτι που συχνά με απασχολούσε, ήταν όμως για μένα ένας κόσμος καινούργιος. Θέλησα λοιπόν να τον ερευνήσω. Έτσι ξεκίνησα με το σεμινάριο λαϊκού παραμυθιού από τις εκδόσεις Αλάτι και εισηγητή τον συγγραφέα Θεοφάνη Θεοφάνους. Εντρυφώντας, λοιπόν, στα παραδοσιακά λαϊκά παραμύθια άρχισα να κρατώ σημειώσεις για τη δημιουργία του δικού μου παραμυθιού: πηγή έμπνευσης ήταν μία ασπρόμαυρη φωτογραφία που απεικόνιζε ένα ξύλινο, σκαλιστό σεντούκι στην κρεβατοκάμαρα ενός χωριάτικου σπιτιού κάποιας παλιάς εποχής. Τι θησαυρούς κρύβει κι αν είχε στόμα τι ιστορίες θα έλεγε, άραγε; αναρωτήθηκα. Τη σκέψη μου αυτή τη μετέφερα σε μία πολύ καλή φίλη μου, μαζί με κάποιες πληροφορίες για την ιστορία και…. μου βρήκε τίτλο σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ο τίτλος; «Το σεντούκι που μιλούσε». Έτσι άρχισε το ταξίδι της συγγραφής του, το οποίο ολοκληρώθηκε με τη βοήθεια και την εποικοδομητική κριτική του Θεοφάνη Θεοφάνους αφ’ ενός και της δημοσιογράφου και συγγραφέως Λίας Λάππα αφ’ ετέρου, στα πλαίσια των μαθημάτων του Εργαστηρίου Παραμυθιού του φορέα Lappaprojects. Στη συνέχεια πήρε το δρόμο της έκδοσης από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, οι οποίες τα τελευταία χρόνια στεγάζουν τα όνειρα της πένας μου.
2. Στο βιβλίο σας γράφετε: «Μα ο κόσμος των μεγάλων δεν είχε χώρο για μαγικούς θησαυρούς, νεράιδες και κάθε λογής παραμύθια. Έτσι το σεντούκι ξεχάστηκε κάπου σε μία τόση δα γωνίτσα της καρδιάς της». Τι εννοείτε;
Όταν είμαστε παιδιά η φαντασία μας τρέχει σαν το γάργαρο νερό, δημιουργώντας έτσι χίλιες δυο ιστορίες. Είναι ανεπιτήδευτη η παιδική φαντασία, γεμάτη δύναμη και αθωότητα. Όσο μεγαλώνουμε, όμως, αυτό δίχως ίσως να το καταλάβουμε μικραίνει… συρρικνώνεται, μα δε χάνεται. Μένει κάπου ξεχασμένο σε μία γωνιά της καρδιάς μας και περιμένει την αφορμή να βγει ορμητικά στο φως, όπως έγινε και με την ηρωίδα του παραμυθιού.
3. Σε κάποιο άλλο σημείο του βιβλίου σας γράφετε: «Μπροστά της είχε ξεδιπλωθεί ένα αλλιώτικο παραμύθι. Δε μιλούσε για βασιλοπούλες, πριγκιπόπουλα, μάγισσες και ξωτικά, μα για την ομορφιά της ζωής, για το αγωνιστικό πνεύμα, την πίστη και την ελπίδα, για τη χαρά που συχνά κρύβεται στα μικρά και απλά πράγματα». Εξηγήστε μας.
Πιστεύω πως η ίδια η ζωή μας είναι το πιο όμορφο παραμύθι με αξίες διαχρονικές, όπως η πίστη, η ελπίδα, η αγωνιστικότητα και η χαρά που κρύβεται σε πράγματα απλά, μικρά, τα λίγο έως πολύ καθημερινά τα οποία πολλές φορές απαξιώνουμε, αλλά εντέλει είναι ίσως τα πιο σημαντικά.
4. Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε με το βιβλίο σας;
Αυτό που τελικά έχει πραγματική αξία στη ζωή είναι η οικογενειακή αγάπη, οι μνήμες και η διατήρηση της παιδικής ψυχής.
5. Ποια είναι η χρησιμότητα των βιβλίων στη σύγχρονη εποχή και συνεπώς στα παιδιά μας, τα οποία διδάσκετε;
Τα βιβλία είναι ένα παράθυρο στον κόσμο και για τα παιδιά και εμάς τους ενήλικους.
6. Ποιο είναι το μότο σας;
«Η ζωή είναι στιγμές.»
7. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Την εποχή αυτή ολοκληρώνω ένα σεμινάριο εικονογράφησης με τη Λία Λάππα και συνεχίζω τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος με φόντο την Άνδρο και την Αγγλία.
Βιογραφικό
Η Σμαραγδή Μητροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στην Ελλάδα και τη Μεγάλη Βρετανία. Υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το ποιητικό και πεζογραφικό της έργο έχουν αποσπάσει βραβεία και διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου (Executive Board Member) του Writers Capital International Foundation, συντάκτρια του περιοδικού Writers International Edition και ισόβιο μέλος (Lifetime Fellow Member) του International Society for Development and Sustainability (ISDS) με έδρα την Ιαπωνία. Έχει εκδώσει οκτώ βιβλία στην Ελλάδα, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ειδών του λόγου (διήγημα, ποίηση, θεατρικό, νουβέλα, παραμύθι). Ποιήματα και διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στην αγγλική, κινεζική και ισπανική γλώσσα, καθώς και στα Ταιβανέζικα και στη γλώσσα Μπενγκάλι κι έχουν δημοσιευτεί σε site και περιοδικά στην Ευρώπη, στην Ασία και στη Λατινική Αμερική.
~Ευφροσύνη Λούζη~
Add Comment